+48 660 999 751

Współczynnik intensywności zabudowy

Definicja podstawowa

Wskaźnik określający stosunek powierzchni całkowitej wszystkich kondygnacji nadziemnych budynków do powierzchni działki budowlanej, definiujący dopuszczalną kubaturę zabudowy.

Charakterystyka techniczna
  • Obliczanie: suma powierzchni wszystkich kondygnacji powierzchnia działki
  • Zakres: wartości minimalne i maksymalne w planie miejscowym
  • Kondygnacje: tylko nadziemne, bez piwnic i garaży podziemnych
  • Wartości typowe: 0,5-2,0 dla zabudowy mieszkaniowej, do 3,0-4,0 dla biurowej
  • Znaczenie: kontrola gęstości zabudowy i charakteru obszaru
Najczęstsze problemy
Nieefektywne wykorzystanie dopuszczalnej intensywności
Rozwiązanie: optymalizacja układu funkcjonalnego, analiza opłacalności dodatkowych kondygnacji.
Rozbieżności w liczeniu powierzchni kondygnacji
Rozwiązanie: weryfikacja metodologii zgodnie z PN (polską normą techniczną), konsultacje z projektantem.
Konflikt między intensywnością a innymi parametrami
Rozwiązanie: kompleksowa analiza wszystkich wskaźników, wariantowanie projektu.

previousWord

Wskaźnik wykorzystania pojemności

nextWord

Współczynnik zabudowy